تخریب بنای تاریخی هتل فردوسی رشت مغایر قوانین است

معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی گیلان گفت: بنای هتل فردوسی رشت واقع در بافت تاریخی رشت یکی از بافت‌های مهم تاریخی استان است و تخریب آن مغایر قوانین و ضوابط حاکم بر بافت‌ تاریخی این شهر می باشد.

ولی جهانی روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: با توجه به اینکه هتل فردوسی در کنار آثار تاریخی دیگر در داخل بافت تاریخی و حریم میدان شهرداری رشت واقع شده است، ضوابط میراث‌فرهنگی برآن اعمال می‌شود و طی مذاکرات انجام شده با شهرداری تاکنون هیچ‌گونه مجوز تخریب برای این بنای تاریخی صادر نشده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی درباره‌ برنامه‌های این معاونت برای حفظ این بنا  گفت: معاونت میراث‌فرهنگی گیلان به دنبال آن است تا خیابان شریعتی از ابتدای میدان شهرداری تا میدان لب‌آب که جزو خیابان‌های مهم بوده و تعداد زیادی از بناهای تاریخی از جمله هتل فردوسی در محدوه آن قرار دارد در فهرست آثار ملی کشور ثبت نماید.

وی اظهار کرد : در این خصوص مجوزهای لازم از معاونت وزیر و وزارتخانه اخذ شده و پرونده این خیابان آماده و بزودی برای بررسی و ثبت در فهرست آثار ملی کشور به وزارت ارسال می‌شود. 
جهانی افزود: ضمنا کلیه بناهای واجد ارزش این خیابان تحت ضوابط بافت تاریخی، حریم میدان شهرداری و حریم بازار تاریخی رشت قرار دارد همچنین پیرو مذاکرات و مکاتباتی که با شهرداری رشت به انجام رسیده درخواست شده تا بدون هماهنگی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان مجوزی برای تخریب این گونه آثار تاریخی صادر نشود تا نتیجه این پرونده مشخص شود.
وی، با اشاره به وضعیت بناهای تاریخی استان افزود: حدود هزار بنای تاریخی در استان گیلان در فهرست آثار ملی کشور ثبت شده و مالکیت حدود ۴۲ درصد این بناها در اختیار دستگاه‌های دولتی استان است که طی مکاتباتی که با دستگاه‌های مذکور مانند شهرداری رشت و سایر شهرداری‌های استان به انجام رسیده تلاش شده است با توجه به ماده ۹۸ برنامه‌ ششم قانون توسعه کشور از ظرفیت این دستگاه‌ها در مرمت و بازسازی بناهای تاریخی  استفاده شود.

وی افزود : در این راستا طرح‌های مرمتی مانند شیلات کیاشهر، طرح بازسازی کاخ سردار امجد که تفاهم‌نامه آن با سپاه قدس استان با اعتبار نزدیک به ۳ میلیارد تومان و طرح مرمت ساختمان شهرداری و تبدیل آن به موزهی بلدیه با اعتباری بالغ بر ۷ میلیارد تومان که توسط اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی گیلان اختصاص یافته است نمونه‌هایی از این تلاش‌هاست که باید در این زمینه به نقش پررنگ وزیر و معاونت میراث‌فرهنگی کشور و همچنین تلاش‌های مهندس حلاج‌پور مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی گیلان در اجرای این پروژه‌ها اشاره شود.
ولی جهانی درباره‌ اخبار منتشره در مورد هتل فردوسی رشت گفت: با توجه به ضوابطی که نسبت به حفظ آثار و بناها در بافت تاریخی محدوده شهرداری و خیابان شریعتی رشت وجود دارد هیچ ارگان و نهادی نمی‌تواند مجوز تخریب بناها را در آن صادر کند و این مسأله در ذیل اختیارات قانونی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی گیلان قرار دارد و این اداره‌کل به هیچ عنوان با تخریب این بنا موافقت نمی‌کند.

وی ادامه داد : با توجه به ضوابط قانونی و ابلاغیه وزیر نسبت به منع ساخت و ساز بیشتر از دو طبقه در محدوده بافت تاریخی رشت، تخریب و ساخت بنای جدید برای مالک آن از لحاظ اقتصادی نیز مقرون به صرفه‌ نیست.
جهانی در انتها با اشاره به ضوابط حفاظت از بناهای تاریخی گفت: با توجه به قانون حمایت از بافت‌های تاریخی که صراحتا در آن بیان شده که هیچ بنایی در محدوده بافت تاریخی، بدون کسب مجوز و پیروی از ضوابط میراث‌ فرهنگی نباید احداث شود در صورت ساخت و ساز غیرقانونی باید پرونده در کمیسیون ماده ۱۰۰ بررسی و کمیسیون راسا متعهد است نسبت به قلع و قمع بنای احداث شده اقدام نماید.
معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی گیلان درباره عمارت دانشسرای رشت که همچنان از خبرهای داغ میراث فرهنگی گیلان است، گفت:پس از نشست ها و پیگیری های بسیار خبرهای خوشی در راه است و۵۰ درصد اعتبار مورد نیاز برای مرمت بنا از سوی این اداره کل در نظر گرفته شده است.
جهانی ادامه داد: با توجه به مکاتبات مستمر انجام شده با استاندار، رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی گیلان و وزارت‌خانه در صورت تامین منابع مالی مورد نیاز، طرح مرمت بنای تاریخی دانشسرا در اولویت برنامه‌های این اداره‌کل است.
عمارت‌ تاریخی دانشسرا با تزئینات آجری و پنجره‌های چوبی با معماری خاص به عنوان نخستین دانشسرای شهر رشت (مدرسه رشیدی) روزگاری محل تربیت آموزگاران و معلمان فرهیخته این سرزمین بوده که با مساحت ۱۴۰۰ مترمربع  در دو طبقه با زیربنای ۶۷۰ مترمربع در یکی از محله‌های قدیمی شهر رشت (ساغریسازان) و با شماره ۲۳۰۴۶ در مرداد ۱۳۸۷ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است. 

هتل فردوسی رشت مربوط به دوره پهلوی اول است و با معماری ساباط  (معبری دالان مانند با سقف است که در مسیرهای طولانی بالای سر رهگذران قرار می‌گیرد و مانع از تابش آفتاب و آزار آنها می‌شود) در ۱۸ شهریور سال ۹۱ به شماره ۳۰۷۲۰ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید و اینک خبر رای به خروجش از فهرست آثار ملی، از سوی دیوان عدالت اداری، بدخبریست که میراث دوستان را نگران کرده است. میراث تاریخی و معماری کهن، پیشینه و هویت است؛ اما این روزها رسانه های رسمی و غیر رسمی گیلان در ارتباط با بناهای تاریخی سرزمینشان خوش خبر نیستند و پس از در معرض خطر قرار گرفتن عمارت تاریخی دانشسرای رشت در روزهای اخیر خبر رسید که دیوان عدالت اداری به خروج این بنای تاریخی از فهرست آثار ملی رای صادر کرده و با انتشار این خبر بار دیگر پویش مردمی وسیع تری با عنوان #هتل_فردوسی_را_تخریب_نکنید  شکل گرفت.
فراخوان رویداد عکاسی از هتل تاریخی فردوسی رشت اقدام دیگری است که در راستای پویش یادشده از سوی دغدغه مندان فرهنگی در فضای مجازی شکل گرفته است.
میراث دوستان از کارزار رسانه های رسمی نیز غافل نشده و با تماس های مدام به دفتر ایرنا گیلان خواستار پیگیری موضوع مذکور شدند که ایرنا گیلان در ابعاد کشوری و استانی پی جوی موضوع شده و نتیجه این پیگیری ، انتشار گزارشی با عنوان " نگرانی از تخریب بناهای تاریخی گیلان در پی خروج از ثبت ملی" شد که یازدهم بهمن ماه در صفحه نخست این رسانه نشست.
امروز یکشنبه توضیحی در ارتباط با اخبار منتشر شده در پرتال اداره کل میراث فرهنگی گیلان قرار گرفت که در آن به نقل از معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی آمده است: ضوابط میراث فرهنگی بر خیابان شریعتی رشت حاکم است.
به گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی گیلان؛  ولی جهانی در ارائه‌ توضیحاتی نسبت به اخبار منتشر شده درباره‌ بنای تاریخی هتل فردوسی رشت گفت: در استان گیلان با توجه به قدمت تاریخی و معماری منحصربه فرد این استان بیش از سه هزار و ۵۰۰ اثر تاریخی وجود دارد که حدود یک هزار و ۲۰۰ اثر در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده و در مجموع بیش از یک هزار  بنای تاریخی چه در بخش دولتی و چه در مالکیت بخش خصوصی تحت حفاظت اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان گیلان قرار دارد. 
بنای هتل فردوسی نیز در بافت تاریخی رشت که یکی از بافت‌های مهم تاریخی استان محسوب می‌شود؛ قرار گرفته که خوشبختانه با مذاکراتی که در سال ۱۳۹۷ با مالک آن به انجام رسید، مورد مرمت قرار گرفت اما با توجه به طرح درخواست مالک ساختمان در سال ۱۳۹۸ در دیوان عدالت اداری، شعبه دوم این دیوان حکم خروج این اثر را از فهرست آثار تاریخی و ثبت ملی کشور صادر کرد./ ایرنا

منبع: ایران آنلاین

کلیدواژه: گردشگری و صنایع دستی گیلان فهرست آثار ملی کشور اداره کل میراث فرهنگی هتل فردوسی رشت بناهای تاریخی بافت تاریخی بنای تاریخی تاریخی رشت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۸۶۲۳۲۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سرنوشت «تلخ» کارخانه‌ای که «موزه» نشد/«ریسباف» فقط «دست به دست» می‌شود!

خبرآنلاین اصفهان- فاطمه کازرونی: کارخانه تاریخی «ریسباف» حدود ۱۰ سال است که میان نهادهای مختلف دست به دست می شود، هر بار خبر از واگذاری این کارخانه به یک ارگان برای تبدیل شدن به موزه به گوش می رسد و خبر در خبرگزاری‌ها تا سال بعد منجمد می شود؛ با این رویه سالهاست فقط خبر تبدیل این کارخانه را به موزه می شنویم، ساختمان کارخانه هر روز فرسوده تر می‌شود؛ اطراف آن ساختمانهای تجاری بالا می‌رود و هر کلنگِ بر زمین، زخمه‌ای بر دل این کارخانه کهنه می شود که همچون خرابه ای اما هنوز پابرجاست.

تاریخ پر فراز و نشیب کارخانه ریسباف

نخستین باری که برای تهیه گزارش درارتباط با کارخانه ریسباف، تا این بنای تاریخی، پیاده راه پیمودم را به خوبی به یاد می آورم؛ ظهر یک روز گرم تابستان بود و من فاصله خانه تا این کارخانه تاریخی را زیرسایه سار درختان چناری که تنه آنها ترمیم شده اما هرگز تبر بر پیکر آنها رد نابودی بر جای نگذاشته بود گام برمی داشتم اما امروز که در «هفته فرهنگی اصفهان» تا کنار این کارخانه از خیابانهای «نصف جهان» گذر می‌کنم، چشمانم چیزی از «فرهنگ و تاریخ» نمی‌بیند به جز جای خالی بیش از ۳۰۰ درخت در منطقه یک اصفهان که به عنوان میراث «شیخ بهایی» دیگر اثری از آنها موجود نیست و خستگی تمام ناشدنی که از تن کارخانه تاریخی ریسباف در زیباترین و قدیمی ترین خیابان جهان،‌ شره می‌کند!

سال ۹۳ بود که طی مراسمی که با دعوت معدودی از خبرنگاران برای بازدید از این کارخانه‌ی در تملک بانک ملی برگزار شد، از «ریسباف» خسته عیادت کردیم و مسئولان از استاندار و شهردار وقت اصفهان تا رئیس و غیره سخن‌ها از پروژه پرافتخار تبدیل این کارخانه به موزه گفتند، ما دیدیم، شنیدیم، نوشتیم و امیدوارانه منتظر ماندیم تا سال ۹۶، یعنی سالی که نام کارخانه ریسباف اصلا از دهن مسئولان در سخنرانی های مختلف نمی افتاد، آن سالها گویی انتظار اصلا سخت نبود و شور ابتدای جوانی رویای موزه دار شدن اصفهان را این همه دور از دسترس نمی پنداشت.

زنجیره ای تمام نشدنی از ادعای دلسوزی برای ریسباف

۱۱ اردیبهشت ماه سال ۹۶ که رسید ابوالفضل قربانی عضو شورای اسلامی شهر اصفهان پس از مدتها بار دیگر سخن از «ریسباف» به زبان آورد و در ارتباط با حوزه تفکیک زمین‌های مربوط به پشم ریس، ریسباف و شهرضای جدید به عنوان مرغوب‌ترین زمین‌های شهر اصفهان صحبت کرد و تذکر داد که باید مشخص شود این زمین‌های در تصدی چگونه و به چه کسانی واگذار شده است.

وی تصریح کرد: ضروری است که مشخص شود که شایعاتی که این روزها در خصوص واگذاری تعدادی از پلاک‌های این زمین‌های تفکیک شده به برخی از شهرداران مناطق و مسئولان صحت دارد یا خیر.

۲۳ آذرماه همان سال، قدرت الله نوروزی شهردار اصفهان در هفتمین کنفرانس بین المللی توسعه پایدار و عمران شهری خواستار واگذاری این کارخانه به شهرداری شد و عنوان کرد: در صورت واگذاری این مکان به شهرداری می توان طرح های خدماتی برای استفاده از فضای موجود در آن را اجرایی کرد.

وی افزود: فضاهایی مانند کارخانه ریسباف اصفهان ظرفیت به کارگیری برای همه اقشار از شهروندان تا دوستداران هنر و میراث فرهنگی را دارد.

خرید کارخانه تاریخی ریسباف اصفهان به قیمت ۲۰۷ میلیارد تومان

نکته جالب اینکه ۲۸ آذرماه همان سال به فاصله یک هفته از صحبتهای شهردار اصفهان، سرپرست شرکت عمران و بهسازی شهری ایران از خریداری کارخانه تاریخی ریسباف اصفهان به قیمت ۲۰۷ میلیارد تومان آن هم به عنوان بنای غیر تاریخی خبر داد!

هوشنگ عشایری در ادعایی عجیب عنوان کرد که ریسباف اصلا کارخانه تاریخی نیست! و تملک این کارخانه قدیمی با موضوع احیای بافت تاریخی متفاوت است و آن را در راستای اجرای یکی دیگر از وظایف شرکت عمران و بهسازی مبنی بر «اصلاح نقاط ناهمگون شهری» و با هدف تغییر جریان مدیریت شهری خریداری کرده اند چرا که ریسباف بنای تاریخی نیست!

ریسباف به جای موزه، کاربری کارخانه نوآوری گرفت!

خرید این کارخانه توسط شرکت عمران و بهسازی شهری ایران نیز پایان این ماجرا نبود و سال ۹۸، اتفاق عجیب دیگری افتاد، کارخانه ای که سالها توسط استانداران مختلف اصفهان کاربری‌ها مختلف برای آن ذکر شده بود، در نهایت به دلیل عدم توافق مناسب با بخش خصوصی و به دلیل واقع شدن در یکی از تجاری‌ترین نقاط اصفهان سالهاست خاک بی تدبیری می‌خورد به جای کاربری موزه نام کارخانه نوآوری گرفت.

سیدحسن قاضی عسگر سرپرست هماهنگی امور اقتصادی استانداری اصفهان، بهمن ماه سال ۹۸ این خبر را عنوان کرد و گفت: پس از سالها بحث بر سر احیای کارخانه ریسباف، در نهایت تصمیمات لازم برای احیا این کارخانه به عنوان کارخانه نوآوری اتخاذ شد.

وی ادامه داد: توجه به اینکه «ریسباف» یکی از بقایای باقیمانده از صنعت نساجی اصفهان است تصمیم گرفتیم این کارخانه را به مرکز نوآوری در شهر تبدیل کنیم تا به رشد کارآفرینی و صنایع خلاق کمک شود.

و اما.....

«ریسباف» و زمانی که در تقویم مسئولان جایگاهی ندارد

بازهم عقربه های ساعت از سال ۹۸ چرخیدند و زمانی دراز گذشت، زمانی که انگار در تقویم برخی مسئولان هیچ معنایی ندارد، میراث فرهنگی اصفهان چندین مسئول عوض کرد، استانداران و شهرداران اصفهان تغییر کردند و فرجی حاصل نشد، سال ۱۴۰۰ یک بار دیگر دوستداران اصفهان و دغدغه‌مندان طی نامه‌ای به وزیر میراث فرهنگی کشور و استاندار اصفهان خواستار حفظ و احیای ساختمان تاریخی ریسباف اصفهان شدند و این سرنوشت عجیب همچنان ادامه داشت!!

گویی قصه ریسباف ادامه داشته و دارد؛ داستان تکراری واگذاری کارخانه از سال ۱۴۰۰ تاکنون نیز تغییر اساسی را تجربه نکرد تا اینکه خردادماه سال ۱۴۰۲ یک تیتر تکراری از نور صالحی رئیس شورای شهر اصفهان، دوباره به یادمان آورد که «کارخانه ریسباف همچنان بلاتکلیف است»!

جالب اینکه با چند روز فاصله از آخرین یادآوری رئیس شورای شهر یعنی ۲۵ خردادماه ۱۴۰۲، رضا مرتضوی استاندار اصفهان باز هم خبر از واگذاری مجدد این کارخانه به وزارت میرث فرهنگی برای احداث موزه ملی اصفهان داد و گفت: موضوع تبدیل کارخانه ریسباف به موزه اصفهان در کمیسیون حقوقی و قضائی هیئت دولت مطرح و مورد پیگیری قرار گرفت و طبق این مصوبه حق بهره‌برداری زمین کارخانه، از وزارت اقتصاد به وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی جهت احداث موزه بزرگ اصفهان واگذار شد.

انتظار به سر رسید؛ کارخانه دوباره به دست شهرداری رسید!

بدین ترتیب کارخانه آذرماه همان سال به میرث فرهنگی واگذار شد اما اکنون و پس از گذشت حدود یک سال از وعده استاندار اصفهان برای گشوده شدن درب این کارخانه به روی مردم و پس از تنها ۵ ماه از تحویل کارخانه به میراث فرهنگی بار دیگر خبر رسیده که مالکیت ریسباف به شهرداری اصفهان رسیده است، خبری که استاندار اصفهان در نخستین نشست خبری سال جدید با خبرنگاران مطرح کرد.

قرار است با توجه به توافق بعمل‌آمده میان معاونت هماهنگی امور عمرانی استانداری، شهرداری اصفهان و اداره کل میراث فرهنگی، از فروردین‌ امسال، این مجموعه تاریخی و صنعتی بزرگ اصفهان پس از برآوردهای اولیه و تهیه شرح خدمات، برای انجام عملیات نجات بخشی و ایجاد نمایشگاه فرهنگی و گردشگری در آن در اختیار شهرداری قرار گیرد تا به موزه تبدیل شود!

شاید طبیعی است کارخانه ریسباف اصفهان در یکی از گران ترین مناطق اصفهان قرار دارد، چنین سرنوشت عجیبی داشته باشد، فراموش نمی کنیم که حتی در برهه هایی از زمان بخش هایی از این کارخانه به عمد تخریب می شد، فرقی نمی کند کارخانه باشد، بنای تاریخی و قدیمی یا سینما، دراین دنیای پربلای پرمنفعت سودجویی برخی آدمها تمامی ندارد.

همان طور که سالیان پیش یکی از اعضای شورای شهر اصفهان بیان کرد که در راه مدرنیته شهری باید بلندنظر بوده و از «عالی قاپو» و «چهلستون» نیز بگذریم، مدرنیته ای ظاهری که در حقیقت منفعت طلبی برخی افرادی است که سالها شاهد تلاش آنها برای ورود به نهادهای شهری به نفع خود و تغییر قوانین، مانند بلندمرتبه سازی های غیرقانونی در اصفهان بودیم؛ درست همانند بلایی که بر سر «سینما ایران» نیز آمد و به جرم قرار داشتن در بهترین منطقه اصفهان یعنی چهارباغ عباسی و باتوجه به وسعت بنا قبل از تعیین تکلیف به شکل شبانه تخریب شد!

روزشمار تاریخی، بار دیگر از سال ۱۴۰۳

حالا این ماییم و بار دیگر شهادت روزگار و این قلم که خواهد نوشت آیا شهرداری و علی قاسم زاده شهردار اصفهان می تواند سرنوشت این کارخانه را تغییر دهد؟! «ریسبافی» که تنها کارخانه باقی‌مانده از مجموع ۹ کارخانه تاریخی پارچه‌بافی در اصفهان است و در تاریخ ۸ مرداد ۱۳۸۱ با شماره ثبت ۶۰۱۸ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است، از امروز بار دیگر در انتظار وعده های تکراری مسئولان عمر می گذارند.

و این «نصف جهانی» است که پس از گذشت ۱۰ سال از سال ۹۳ و با وجود این همه آثار تاریخی و عتیقه که برخی در انبارهای موزه‌داران و یا در زیر باران و آفتاب از میان می رود، هنوز که هنوز است «موزه ملی» ندارد! شاید این بار با پیگیری استاندار اصفهان درسال ۱۴۰۳ و قول جدی وی به مردم، گره از سرنوشت یکی از کهن ترین پروژه‌های برزمین مانده اصفهان باز شود و ریسباف اصفهان نیز بتواند هوای بهاری این روزهای نصف جهان را بدون دغدغه نفس بکشد.

توضیح: عکسهای درون گزارش مربوط به وضعیت کارخانه در سال های مختلف است.

46

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1903136